Van Verwonding naar Verwonderingen
Verbazend toch hé!
Hoe 2 letters een wezenlijk verschil kunnen maken in de betekenis van een woord.
En vandaag de dag gooien, wij mensen, meer dan ooit met woorden naar elkaar. Als verdediging voor wie ze zijn en waar ze voor “staan”. Of denken te staan. Zonder misschien te beseffen wat die woorden eigenlijk betekenen.
Aan jou, die de moeite neemt om dit te lezen, ga ik vragen om even naar binnen te keren.
Luister eerst even naar je hart en sluit even je ogen. Haal drie keer diep adem.
- Adem diep in!En laat los …
- Adem diep in!En laat los …
- Adem diep in!Pers de lucht tot aan het kruintje van je hoofd! Hou vast. En laat los …
Kijk nu eens even waar jij met woorden schiet. Woorden die je afvuurt als verdediging van jouw eigen pijnen. Waar ben jij gaan roepen dat je gewond bent maar vergeet je rekening te houden met het feit dat de hele wereld dat is?
Vervolgens ga je kijken waarom je dat doet. Wil er een deel van jou zijn/haar gelijk halen? Zich wapenen tegen iets of iemand? Niet naar binnen kijken? Ben je als de dood om je eigen pijn te doorvoelen?
Tenzij je wilt slagen voor je sollicitatie als slachtoffer, levert het niets op. En ik zeg dat zo even met de voet vooruit omdat je op die manier slachtoffers creëert. No hard feelings en met alle liefde en respect.
Kijk … je bent niet alleen. Ik voel je. Ik hoor je. We hebben allemaal wel eens te maken met zo’n slachtofferrol. No exceptions. Dus als je jouw ego op de achtergrond hoort roepen dat Domien niet moet lullen, zeg dan even vriendelijk dat jij vanaf hier terug de regie overneemt. 😉
Waar het wezenlijke verschil ligt is dat je diegene hebt die de nodige actie ondernemen vs diegene die dat niet doen. Die eerste groep ziet het en durft toegeven dat ze in die rol beland zijn. En eens je dat gedaan hebt kan je er ook uitstappen. Want wat je ook doet, je hebt altijd een keuze.
En in een maatschappij die slachtofferschap verheerlijkt en beloont, wordt het steeds duidelijker dat er barsten komen in dat kader. Grote scheuren die we niet langer kunnen weg-lijmen. Het dient ons niet meer (en dat heeft het nooit gedaan). Als er iets heel duidelijk is geworden, zeker in 2021, is dat slachtofferschap deze wereld werkelijk nergens brengt. Het brengt jou nergens.
Wat het wel doet is jou verder wegdrijven. Van je Zelf en de Natuur. Je over-leeft ipv te Leven.
Wat je niet onder ogen wilt zien als je in een slachtofferrol belandt, zijn je diepste pijnen en verschrikkelijkste angsten. Je weggestopte trauma’s, oude wonden en verborgen kind-stukken. Het gaat over datgene dat er al lang zat en nu echt naar buiten wilt. Dat wat het Licht wil zien maar eerst door het Donker moet gaan.
Maar weet je, je komt niet door het Donker als slachtoffer. Dan haal je het niet. Nou ja, je kan blijven zitten op de grond, alleen weten we beiden hoe dat dan eindigt. Het licht aan het einde van de tunnel bereik je alleen door er doorheen te gaan en je Zelf te trotseren.
Nu ga ik je vragen om eens naar de betekenis van het woord ‘slachtoffer’ te kijken.
Slacht-offer.
Je slacht je Zelf om je dan te offeren.
De vraag is aan wie?
En wat het je daadwerkelijk opbrengt?
Ben je hier gekomen om jouw Leven te offeren voor iets of iemand anders?
Ik geloof persoonlijk niet dat zoiets tot jouw Levenspad behoort.
Want je BENT geen slachtoffer.
Het is iets dat je DOET.
Het is een keuze die jij maakt.
En als je die keuze maakt ga je er dus vanuit dat jij er niet toe doet. Dat jij niet belangrijk bent. Van geen waarde bent.
Nu goed, je bent hier niet gekomen om het klein te spelen. Om vast te houden aan bullshit stories die geen reet opleveren. En ook niet om van je eigen Pad af te wijken.
Pssss, wijk wel af van Paden opgedragen door anderen. Sing your own Song. 😉
Laat zien dat appelen uit de bomen vallen door er eens goed aan te schudden, niet door als een malle te staan kijken of te wachten tot iemand anders het voor je doet.
Door af te wijken van de norm ont-dek je opnieuw wat er mogelijk is. Wat jij in je mars hebt. Wat het Leven jou te bieden heeft. Hoe de Wereld eruitziet.
Zo kan je doorleven wie jij in essentie al bent.
Want jij bent een Mens.
Een heel mooi Mens.
Een Mens die verbonden is met iets groter.
De Bron. Het Grotere Geheel.
Noem het hoe jij wilt.
Je bent een Creator. Een Leider. Een Bewust Wezen.
Je bent een Mens met een Ziel.
Een Ziel die smeekt om te Spreken. Niet om de mond gesnoerd te worden.
Een Ziel die smeekt om te Luisteren. Niet om de oren dicht te houden.
Een Ziel die smeekt om te Kijken. Niet om een hand voor de ogen te houden.
Een Ziel die smeekt om te Voelen. Niet om afstand te houden.
Een Ziel die smeekt om te Ademen. Niet om verstikt te worden.
Een Ziel die smeekt om te Leven. Niet om geofferd te worden.
Maar door weg te kruipen in angst heel je jouw wonden niet.
Je voedt alleen maar meer jouw pijnen.
En prikkelt daarmee de angst die er al heerst in deze wereld.
Door naar binnen te keren maar alleen in je eigen cocon te blijven gaat ook niet helpen.
Want ook dan loop je weg van je eigen problemen en struggles. En die van de wereld. Het is daar misschien wel fijn en veilig, alleen ga je zo geen verandering creëren.
Beeld je het even in, heel de wereld zit binnen in hun huisje, wachtend tot iemand van buitenaf hun shit komt oplossen. Gaat volgens mij wel even duren dan, niet? 😉
Kijk, JIJ ben de Wereld. Jij bent hier voor een reden. En wachtend in een hol zitten tot jouw pijn en angsten ooit voorbij zijn gaat daar niet aan helpen.
Dat heb je al genoeg gedaan. En dan snijd jij je Zelf af van wat is.
Kijk je weg. Doe je blind. Gedraag je je doof.
Want met al de ‘I’s in deze wereld ben je zo stilletjes aan vergeten te kijken naar de WIJ.
In een maatschappij vol met ‘touch-screens’ ben je vergeten hoe je de ‘touch’ in je eigen leven kunt brengen. En ironisch genoeg kijk je niet eens naar je echte IK. Je kijkt niet naar wie je werkelijk bent.
Je ziet een beeld waarin je bent gaan geloven, niet beseffend dat je licht is gaan doven.
Je kijkt naar je gekwetste delen maar je wilt ze niet helen.
Je spreekt vanuit oude, diepe wonden zonder ze te willen doorgronden.
Je houdt vast aan oude patronen zolang jij je ware IK niet hoeft te tonen.
Je verdrinkt liever in pijn en verdriet, alleen zie je daardoor de vreugde niet.
Je hebt angst voor ziekte en dood, alleen val je daardoor uit de boot.
Wat ik voel is dat we naar een periode gaan van heel veel trauma. Trauma door wat er zich nu afspeelt en bovenop komt te liggen op datgene dat er al was.
Een periode die veel van ons gaat vragen. Als Mens. Als Ziel. Als Wereld.
We gaan naar een tijd waarin jouw innerlijk kind weer gaat smeken om te worden bemind.
Waarin je op zoek mag naar de glimlach die je altijd al als kind zag.
Een Leven waarin jij weer op het toneel mag verschijnen, zodat al die diepe pijnen kunnen verdwijnen.
Een tijd waarin we trauma en diepe shit mogen gaan helen, zodat ook onze kinderen hier later nog kunnen spelen.
Wat ik je wil vragen is om naar de spiegel te lopen en volgende 2 vragen te beantwoorden:
1° Wie zie als jij in de spiegel kijkt?
2° En wie zou je willen zien?
Wat je ook ziet, het klopt. Het is datgene dat jij kiest om te zien.
Zie je pijn? Het is jouw pijn.
Zie je vreugde? Het is jouw vreugde.
Voel je Liefde? Het is jouw Liefde.
En dat geldt ook voor hoe jij naar het Leven kijkt.
Zie je onmacht, dan ontbreekt de macht in je Zelf.
Zie je eenzaamheid, dan zie jij naar dat stuk in je Zelf.
Zie je verdeeldheid, dan ben je zelf nog niet heel.
En in een maatschappij die streeft naar een on-menselijke vorm van perfectie en controle mogen aanvaarden en los-laten opnieuw als kernwaarden worden aanzien.
Want jouw beeld over perfectie haal je nooit.
Mijn beeld over perfectie haal ik nooit.
En jouw beeld over mijn beeld over het perfecte beeld? Nee, ook dat halen we nooit.
Dus neem vast wat je hebt vast te pakken.
En laat los wat je hebt los te laten.
Leef vanuit je Ziel. Die zal nooit geïndoctrineerd kunnen worden. Het is jouw Kern van Zijn. Jouw Essentie. Daar kan niets of niemand tegenop.
Jouw persoonlijkheid, jouw identiteit daarentegen lijdt wel onder wat je meemaakt. Want dat is waar jij aan vast houdt. Het is een Zijnsovertuiging.
Daarin ga je keuzes mogen maken die je misschien niet in gedachten had. Alleen vragen de omstandigheden waarin je nu zit echter een andere kijk. Ze vereisen dat je een andere stelling inneemt voor je Zelf.
Erken wat je voelt. Ervaart. Doorleeft.
Doorprik je schaamte en verdriet.
Je woede en wrok.
Let it BE.
Jouw lichaam schreeuwt om vrijheid en liefde. Het enigste dat je hoeft te doen is luisteren.
Als jij het niet geeft zal het ziek worden. Pijn lijden. Ontstaat er depressie en burn-out. Geraak je ver-wond.
Leer dus kiezen vanuit je hart, niet vanuit je kop. En laat het al zeker niet bepalen door iets of iemand van buitenaf.
Heel je eigen wonden door in je Schaduw jouw Zelf te ver-lichten.
Zo kan je weer vol ver-wondering in de spiegel en naar de wereld kijken.
Dankjewel om de tijd en ruimte te nemen om dit te lezen. Deel gerust jouw feedback met mij als je dat wilt.
Wil je zelf aan de slag om van jouw wonden weer verwonderingen te maken? Start dan nu met de Pijntest en dan ga ik met je in gesprek om te zien of ik met je aan de slag kan.
Op Jouw Reis,
Domien
